KON by: Gardeopatra Quijano

kon duna pa koy mga pako,

molupad ako sa kahanginan,

nanawon ko ang nanagbakho,

akong lipayon,akong awitan;

pangitaon ko kinsay nagsubo,

iuli kanila ang naingnan

sama pa unta ako sa isda

salumon ko ang dagat maitum

pangitaon ko ang mga mutya

kuhaon ko ang tanang matahum

dad-on ko sila dinhi sa yuta

aron ang tanan magpahiyum

kon ako mao pa ang tubig

tumpagon ko kanang mga pangpang

ang kabugnaw ko akong iduhig

ug dugkaton ko ang mga batang

patagon ko ang bungtod dahilig

aron mobanos ang bag-ong kahimtang

kon ako pa kahay adlaw

dili ako patabon sa dag-um

ipabaha ko akong silaw

ihatag ko ang tanang katahum

aron kamong tanan matagbaw

mag awit, maglipay, magpahiyum

ug kon ako mao pa ang hangin

oh, hadlaon ko ang mga bulak

isabulak ko sa tanang daplin

ang mga gihay nga mangapulak

basin ang kahumot magpabilin

sudlon ang baho sa magbabalak